Hz.EBU BEKİR'iN HABEŞE HİCRET TEŞEBBÜSÜ
0
Yorumlar
EBU BEKİR'İN HABEŞE HİCRET TEŞEBBÜSÜ
Buhari'nin Medine'ye hicret babında anlattığı üzre Hz.Ebu Bekir de bir
anlık Habeşistan'a hicret etmeyi düşünmüş ve bu maksatla yola
çıkmıştı. Hz.Bbu Bekir gibi nüfus ve mevki sahibi bir zatı hicrete sevkeden
sebep Kureyş'in eza ve cefasına maruz kalması değil, aşikare Kur'an
okuyamaması idi. Müşrikler onu da yüksek sesle Kur'an okumaktan
menediyorlardı. Çünkü o Kur'an okurken işitenler dinliyorlar, Kur'an'ın tesiri
onların ruhlarını sarıyor, müslüman oluyorlardı. Kureyş ise İslamın intişarını
önlemek için her çareye başvuruyor, elden gelen her şeyi yapmaktan
çekinmiyordu. Ebu Bekir'i aşikare Kur'an okumaktan menetmeleri ona ağır geldi
ve Habeşistan'a hicret yolunu tuttu. Mekke'den Yemen'e doğru beş konak
mesafede olan Birkü'l-Gamad'a kadar gitti. Orada İbnü'd-Dağne'ye tesadüf
etti. O da ona nereye gittiğini sordu.
Hz.Ebu Bekir:
-Kureyş, bana içinde doğduğum ve büyüdüğüm şehirde serbestçe ikamete engel
oluyor, onun için huzur ve sükunet içinde Allah'ıma ibadet edebileceğim bir
yere gitmek istiyorum, dedi.
Kabilesinin reisi olan İbnü'd-Dağne, Mekke'nin Hazret-i Ebu Bekir gibi
değerli bir şahıstan mahrum kalmasını istemeyerek onu bu hicretten
vazgeçirmiş, kendi himayesine alarak Mekke'ye götürmüş, Kureyş Kabilelerine
şöyle demişti :
-Misafirleri konaklayan, yoksulları doyuran, akrabasına candan bağlı
olan, ihtiyaç zamanında herkese yardım eden böyle bir adamı memleketinizden
çıkartmak mı istiyorsunuz ?
Kureyş reisleri şöyle cevap verdiler:
-Kur'an'ı yüksek sesle okumamak şartıyla burada ikamet edebilir. Çünkü onun
sesi gençlerimizin ve kadınlarımızın ruhları üzerinde te'sir ediyor:
Böylece İbnü'd-Dağne'nin ısrarı üzreine Hazret-i Ebu Bekir hicretten
vazgeçmiş, Mekke'de kalmıştı. Nihayet evinin yanında bir mescid inşaa ederek
orada yüksek sesle Kur'an okumaya başladı. Son derece duygulu ve yumuşak
kalpli olan Hz.Ebu Bekir Kur'an okurken gözlerinden yaşlar boşanır, onun bu
huşu ve hudu hali herkesin kalbini yumuşatırdı. Bu defa Hz.Ebu Bekir'i
himayesine almış olan İbnü'd Dağne'ye şikayet etmişler, o da böyle yapmakta
devam ederse himayesini geri alacağını söylemiş.
Ebu Bekir de:
-Senin himayene ihtiyacım yok,bana Allah'ın himayesi kafidir, demişti.
anlık Habeşistan'a hicret etmeyi düşünmüş ve bu maksatla yola
çıkmıştı. Hz.Bbu Bekir gibi nüfus ve mevki sahibi bir zatı hicrete sevkeden
sebep Kureyş'in eza ve cefasına maruz kalması değil, aşikare Kur'an
okuyamaması idi. Müşrikler onu da yüksek sesle Kur'an okumaktan
menediyorlardı. Çünkü o Kur'an okurken işitenler dinliyorlar, Kur'an'ın tesiri
onların ruhlarını sarıyor, müslüman oluyorlardı. Kureyş ise İslamın intişarını
önlemek için her çareye başvuruyor, elden gelen her şeyi yapmaktan
çekinmiyordu. Ebu Bekir'i aşikare Kur'an okumaktan menetmeleri ona ağır geldi
ve Habeşistan'a hicret yolunu tuttu. Mekke'den Yemen'e doğru beş konak
mesafede olan Birkü'l-Gamad'a kadar gitti. Orada İbnü'd-Dağne'ye tesadüf
etti. O da ona nereye gittiğini sordu.
Hz.Ebu Bekir:
-Kureyş, bana içinde doğduğum ve büyüdüğüm şehirde serbestçe ikamete engel
oluyor, onun için huzur ve sükunet içinde Allah'ıma ibadet edebileceğim bir
yere gitmek istiyorum, dedi.
Kabilesinin reisi olan İbnü'd-Dağne, Mekke'nin Hazret-i Ebu Bekir gibi
değerli bir şahıstan mahrum kalmasını istemeyerek onu bu hicretten
vazgeçirmiş, kendi himayesine alarak Mekke'ye götürmüş, Kureyş Kabilelerine
şöyle demişti :
-Misafirleri konaklayan, yoksulları doyuran, akrabasına candan bağlı
olan, ihtiyaç zamanında herkese yardım eden böyle bir adamı memleketinizden
çıkartmak mı istiyorsunuz ?
Kureyş reisleri şöyle cevap verdiler:
-Kur'an'ı yüksek sesle okumamak şartıyla burada ikamet edebilir. Çünkü onun
sesi gençlerimizin ve kadınlarımızın ruhları üzerinde te'sir ediyor:
Böylece İbnü'd-Dağne'nin ısrarı üzreine Hazret-i Ebu Bekir hicretten
vazgeçmiş, Mekke'de kalmıştı. Nihayet evinin yanında bir mescid inşaa ederek
orada yüksek sesle Kur'an okumaya başladı. Son derece duygulu ve yumuşak
kalpli olan Hz.Ebu Bekir Kur'an okurken gözlerinden yaşlar boşanır, onun bu
huşu ve hudu hali herkesin kalbini yumuşatırdı. Bu defa Hz.Ebu Bekir'i
himayesine almış olan İbnü'd Dağne'ye şikayet etmişler, o da böyle yapmakta
devam ederse himayesini geri alacağını söylemiş.
Ebu Bekir de:
-Senin himayene ihtiyacım yok,bana Allah'ın himayesi kafidir, demişti.
Yorum Gönder