HALiS MÜ'MiNLER

İslamiyeti ilk kabul eden ekseriyetle yüksek ahlaklı, fazilet sahibi kimselerdi. Bunlar canlarını, mallarını feda etmeyi göze alarak halis gönülle Allah Rızası için bu dine giriyorlardı. Bütün samimiyetleri ile mümin idiler. Ebu Bekir Cahilliyet zamanında doğruluğu ve iffetiyle, takvası ve fazileti ile tanınmış bir zattı. Osman İbn-i Maz'un İslamiyetten önce içki kullanmaktan çekinirdi. Müslüman olduktan sonra terk-i dünya ile maruf oldu. Hatta Resul-i Ekrem onu terk-i dünyadan men bile edilmişti. Cahilliyet zamanında içki kullanmayan Abdullah İbn-i Cüd'an'ın yetiştirdiği Suheyb-i Rumi de böyle idi. Abdullah İslamiyetin zuhurundan evvel ölmüştü.

İlk müslüman olanların altıncısı veya yedincisi olan Ebu Zerr-i Gıfarı İslamiyetten önce putlara ibadetten vazgeçmiş bir zattı. Ebu Zerr'in kardeşi Mekke'ye geldiğinde, Hazret-i Muhammed'i Kur'an okurken dinlemiş, sonra döndüğünde Ebu Zerr'e:
" Öyle bir adam gördüm ki, O'na atalarının dininden döndü, diyordu. Halbuki O insanları en güzel ahlaka davet ediyor. Sonra bir şey okuyordu ki, ne nazım, ne de nesir idi. Onun düşünüşü ile senin düşünüşün birbirine benziyor ", demişti.

Ebu Zer, bu sözlerin ne dereceye kadar doğru olduğunu bizzat tetkik edip anlamak için Mekke'ye gelmiş, Hazret-i Peygamber'i bulup Onu dinlemiş ve hemen müslüman olmuştu. Ebu Zer, dünyaya pek kulak asmaz, en temiz ve en afif bir hayat geçiren bir adamdı. İlk Müslümanlar işte böyle sadık ve samimi kimselerdi.